تمام شب را به آسمان خیره بودم...

فکر میکردم .. کجای این دنیا کسی مثل من ... 

وسوسه بی خوابی دلتنگیش را قلقلک میدهد!

من فراموش شدم راستی..

همان لحظه ای که از من شکستی!

و از بالای آسمان قلبت !

درست همانجایی که باهم ستاره پر پر میکردیم!

آهسته آهسته پایین آمدم پیش از آنکه دلت را

تکان دهی و پایینم بیاندازی !

خودم آهسته آهسته اشک ریختم و پایین آمدم ..

خیالت از اشک هایم خیس نشد؟

دلت نسوخت؟؟...

این آسمان و تمام ستاره هایش را می سپارم

به تو..

دیگر نگاهشان نمیکنم..

تمام شب قول میدهم با چشم های بسته پرواز کنم..

اگر بگویی که بخشیده ای مرا..

خورشید در دهان تو بود و من پروانه بودم

آن روزها...

و هرچیز و هر کس به ما حسود بود..

به این من ..

به این تو ..

که باهم ما شد..

و هیچکس امروز التماس دلم را باور نکرد

وقتی گفتم که هنوز بی تابم..

تو دوستم داشتی...

و من کودک بودم به آن همه مهر ِ تو..

این دل به هر عشقی حریص است..

و با هر آسمانی که ستاره دارد عشق بازی میکند..

دوست داشتم..تو را..

همه آن روز ها وشب هارا..

همه آن دوستت دارم هارا..

دوست داشتم...

زخم هایمان را...

درد هایمان را..

آن روزهارا..

آرزو هایمان را...

که هر دو فقط یکی داشتیم

و من ..

آرام نمیشود این تن..

این روح..

این من...

آراااااااااااااام نمی شود!

بی قرار.. بی تاب.. همیشه دلتنگ...

دلتنگ یک حس..

که بود و حالا نیست...

حسی که بی خوابی داشت...

حسی که بغض داشت...

حسی که فریاد داشت...

درد داشت...

درد داشت...

بگو چرا آسمون تو بی حصار بود ؟؟؟؟

بگو چرا دنبال قفس بودم...

این دل.. آوار شد..

ریخت...

تمام شد...

و حالا همه عشقت را

به موهای ستاره ها می آویزم...

دوباره عاشقی را فریاد میزنم .

تمام روز را یک پروانه میشوم..

روی شمعی می نشینم !

آهسته آبـــ . . . میشوم

++ پ.ن: چقدر سخت است بعد از مدتها

انتظار نیمه ی گشمده ات را کامل ببینی. . .

++ پ.ن:مچاله کن ، بشکن ، بند بزن ،

خط بزن ، خلاصه راحت باش... 

ارث پدرت نیست ، دل تنهای من است!

++ پ.ن: قلم احساسم وحشی شده این روزها...

انتظار خواندن هر چیزی را از من داشته باشید!

++ پ.ن: هیچـــی ولش کن . . .